Ο Αριέλ Ιμπαγάσα είναι ένας από τους τελευταίους μαέστρους
των γηπέδων και όλοι συμφωνούν ότι είναι κρίμα ότι ήλθε στην Ελλάδα στο
τελείωμα, ουσιαστικά, της καριέρας του, έστω και αν δεν είχε αφήσει
πίσω τα καλύτερα....
Όπως αποδεικνύει μέσα στο γήπεδο, με τη φανέλα του Ολυμπιακού...
Οι φίλοι των “ερυθρόλευκων” συνηθίζουν, σχεδόν παραδοσιακά, να ζητούν από τους προέδρους της ομάδας τους “ένα δεκάρι”, έναν μπαλαδόρο δηλαδή που θα οργανώσει το παιχνίδι, θα δημιουργήσει και θα ετοιμάσει φάσεις για τους συμπαίκτες του, θα προσφέρει θέαμα και θα δείξει ότι είναι σε υψηλό επίπεδο τεχνικής.
Στην πραγματικότητα, τα “δεκάρια” δεν υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον με τη φυσιογνωμία που τα γνωρίσαμε και τα αγαπήσαμε.
Ακόμα και οι αλλαγές στα νούμερα στις φανέλες των ποδοσφαιριστών, παίζουν τον δικό τους ρόλο...
Κάθε παίκτης προτιμά το νούμερο που θεωρεί ότι του φέρνει γούρι και στην ελεύθερη, μέχρι το 99, αρίθμηση, το 10 απλώς είναι ένα από τα νούμερα που είναι στη σειρά. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.
Ποια είναι τα “δεκάρια” που αγάπησαν περισσότερο οι φίλοι του Ολυμπιακού ;
Διαχρονικά, ξεχωρίζουν ποδοσφαιριστές που έβαλαν τη σφραγίδα τους σε σημαντικές χρονικές περιόδους για τον Ολυμπιακό ή έστω και αν αγωνίσθηκαν για μικρότερο διάστημα, συνέδεσαν το όνομα τους με την Πειραϊκή ομάδα έστω σε μεταβατικές χρονικές περιόδους.
Ορισμένοι από τους ποδοσφαιριστές που αναφέρουμε, έμειναν σχετικά λίγο στον Ολυμπιακό ( όπως ο Ζέτερμπεργκ ) και άλλοι δεν είναι ξεκάθαρο αν πρέπει να θεωρούνται ως κλασικά δεκάρια ( όπως ο Ριβάλντο ).
Όλοι ωστόσο έβαλαν το δικό τους στίγμα.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΕΜΠΗΣ
----------------------------
Πρόκειται για τον «εγκέφαλο» της υπερομάδας της δεκαετίας του '50. O «Πινόκιο» μεταπήδησε το 1950 από τον Φωστήρα στον Oλυμπιακό, όπου έκλεισε την καριέρα του το 1964 έχοντας κατακτήσει έξι πρωταθλήματα, εννέα Kύπελλα και μία θέση στις καρδιές των Oλυμπιακών ως το «δέκα το καλό». Την κλάση του αναγνώρισε ακόμα και ο μέγας αντίπαλος του, Μίμης Δομάζος.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΗΚΑΡΗΣ
-------------------------------------
Υπέγραψε στον Ολυμπιακό μετακινούμενος απο τον Αργοναύτη, ομάδα του Χατζηκυριακείου στον Πειραιά, για το μεγάλο για την εποχή ποσό του 1.050.000 δραχμών, το 1969. Μάλιστα, στον ίδιο είχε δοθεί πριμ μεταγραφής 150.000 δραχμών. Ένα από τα καλύτερα δεκάρια όχι μόνο του Oλυμπιακού, αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Bιρτουόζος της μπάλας, με εκπληκτική ντρίμπλα, περνούσε τους αντιπάλους του με άνεση, με ρυθμό που αποτύπωνε την κλάση του. Ήταν αριστεροπόδαρος με πολύ καλή πάσα, που σκόραρε με άνεση. Ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας που δημιούργησε ο πρόεδρος Nίκος Γουλανδρής, με την οποία κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (1972-73, 1973-74 και 1974-75) και τρία Kύπελλα Eλλάδας.
ΡΑΦΑΕΛ ΠΕΡΟΝΕ
-------------------------
Πήγε στον Ολυμπιακό το 1978, ως ένας από τους ανερχόμενους Ουρουγουανούς ποδοσφαιριστές. Εμεινε στον Πειραιά μέχρι το 1980, οπότε και έφυγε ξαφνικά για την πατρίδα του, για λόγους υγείας όπως ειπώθηκε. Παίκτης με τεχνική και πάθος, εξαιρετικός στα χτυπήματα από στημένες φάσεις.
ΛΑΓΙΟΣ ΝΤΕΤΑΡΙ
----------------------
Η μεταγραφή του έκανε πάταγο. Ο Κοσκωτάς έσπευσε να αγοράσει τον Μαγιάρο άσο, Ένας παίκτης-μύθος, του οποίου η μεταγραφή το 1987 στον Oλυμπιακό προκάλεσε αίσθηση σε όλη την Eυρώπη. Για χάρη του Oύγγρου, που φόρεσε τα ερυθρόλευκα επί προεδρίας Γιώργου Kοσκωτά, συγκεντρώθηκαν 50.000 οπαδοί του Oλυμπιακού έξω από το Δημαρχείο του Πειραιά για να τον υποδεχθούν. O διεθνής άσος που φόρεσε τη φανέλα με το 10 δεν κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα με τον Oλυμπιακό και περιορίστηκε σε ένα Kύπελλο. Πήγε στον Πειραιά, ίσως, σε λάθος εποχή.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ
----------------------------
Αποκτήθηκε από τη Λάρισα με 100.000.000 δραχμές, μετά από αγωνιώδη όσο και περιπετειώδη διεκδίκηση του και από τον Παναθηναϊκό. Ουσιαστικά, ο Oλυμπιακός πήρε τον Kαραπιάλη από την ΑΕΛ νικώντας τον Παναθηναϊκό στο μεγάλο μεταγραφικό ντέρμπι της εποχής. O μεγάλος αυτός ζογκλέρ είχε οδηγήσει τους «βυσσινί» στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και ήταν δική του επιθυμία να φορέσει τη φανέλα των Πειραιωτών. Έπαιξε εννιά χρόνια ( 1991-2000) και κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και δύο Kύπελλα πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση.
ΠΑΡ ΖΕΤΕΡΜΠΕΡΓΚ
-----------------------
Ο Σουηδός άσος πήγε στον Ολυμπιακό το 2000, μετά από λαμπρή καριέρα με την Αντερλεχτ και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα μέχρι το 2003, όταν και ολοκλήρωσε την παρουσία του στους “ερυθρόλευκους”. Το γεγονός ότι ήταν διαβητικός δεν τον εμπόδισε ώστε να δώσει λύσεις με την υψηλού επιπέδου τεχνική κατάρτιση του. Στην αρχή αντιμετωπίσθηκε με επιφυλακτικότητα, αλλά, αγαπήθηκε τόσο για το στυλ όσο και για το χαρακτήρα του. Μάλλον αργός, αλλά, καλός στην οργάνωση του παιχνιδιού.
ΡΙΒAΛΝΤΟ
-------------------------
Με ηγεμονικό συμβόλαιο 2.200.000 ευρώ τον χρόνο, αγωνίσθηκε για μία τριετία στον Ολυμπιακό και πήρε 3 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα. Στην Ελλάδα ήλθε στα 32 του, έπειτα από σπουδαία καριέρα κυρίως στην Μπαρτσελόνα. Μπορεί να μην ήταν κλασικό δεκάρι, καθώς του άρεσε να κινείται περισσότερο ως μεσοεπιθετικός, αλλά, τη φινέτσα και την ποιότητα του θα τη θυμόμαστε καιρό. Ακόμα ένας αριστεροπόδαρος “άλλου επιπέδου”.
ΑΡΙΕΛ ΙΜΠΑΓΑΣΑ
-------------------------
Μετακινήθηκε στον Ολυμπιακό από το Ισπανικό πρωτάθλημα, στα 34 του και ήδη έχει πάρει 3 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα. Ο “Κάνιο” είναι ποιοτικός, δημιουργικός και κανείς δεν γνωρίζει τι παραπάνω θα έκανε αν δεν αντιμετώπιζε προβλήματα με τραυματισμούς, κυρίως θλαστικούς.
Ο Ιμπαγάσα είναι ίσως το τελευταίο κλασικό δεκάρι που βλέπουν οι φίλοι του Ολυμπιακού, σε ένα ποδόσφαιρο που αλλάζει....
Ίσως, αδικήσαμε έναν ακόμα μπαλαντέρ. Τον ΑΝΔΡΕΑ ΝΙΝΙΑΔΗ. Παίκτη που κέρδισε 7 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο με τον Ολυμπιακό.
Στα 8 χρόνια που έμεινε στον Ολυμπιακό ο “Νίνι” ήταν ο παίκτης που θα αγωνιζόταν παντού, όπου τον καλούσε η ομάδα. Και διακρίθηκε ιδιαίτερα στον οργανωτικό τομέα.
Συνυπήρξε με Καραπιάλη και Ζέτερμπεργκ και συχνά είχε τον δικό τους ρόλο. Ίσως , ο ιδανικός για να κλείσουμε αυτή την αναφορά στα ''δεκάρια'' του Ολυμπιακού, στο 8 συν 1. Μία εννιάδα αστεριών που ήξεραν ποδόσφαιρο.... ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ
Όπως αποδεικνύει μέσα στο γήπεδο, με τη φανέλα του Ολυμπιακού...
Οι φίλοι των “ερυθρόλευκων” συνηθίζουν, σχεδόν παραδοσιακά, να ζητούν από τους προέδρους της ομάδας τους “ένα δεκάρι”, έναν μπαλαδόρο δηλαδή που θα οργανώσει το παιχνίδι, θα δημιουργήσει και θα ετοιμάσει φάσεις για τους συμπαίκτες του, θα προσφέρει θέαμα και θα δείξει ότι είναι σε υψηλό επίπεδο τεχνικής.
Στην πραγματικότητα, τα “δεκάρια” δεν υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον με τη φυσιογνωμία που τα γνωρίσαμε και τα αγαπήσαμε.
Ακόμα και οι αλλαγές στα νούμερα στις φανέλες των ποδοσφαιριστών, παίζουν τον δικό τους ρόλο...
Κάθε παίκτης προτιμά το νούμερο που θεωρεί ότι του φέρνει γούρι και στην ελεύθερη, μέχρι το 99, αρίθμηση, το 10 απλώς είναι ένα από τα νούμερα που είναι στη σειρά. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.
Ποια είναι τα “δεκάρια” που αγάπησαν περισσότερο οι φίλοι του Ολυμπιακού ;
Διαχρονικά, ξεχωρίζουν ποδοσφαιριστές που έβαλαν τη σφραγίδα τους σε σημαντικές χρονικές περιόδους για τον Ολυμπιακό ή έστω και αν αγωνίσθηκαν για μικρότερο διάστημα, συνέδεσαν το όνομα τους με την Πειραϊκή ομάδα έστω σε μεταβατικές χρονικές περιόδους.
Ορισμένοι από τους ποδοσφαιριστές που αναφέρουμε, έμειναν σχετικά λίγο στον Ολυμπιακό ( όπως ο Ζέτερμπεργκ ) και άλλοι δεν είναι ξεκάθαρο αν πρέπει να θεωρούνται ως κλασικά δεκάρια ( όπως ο Ριβάλντο ).
Όλοι ωστόσο έβαλαν το δικό τους στίγμα.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΕΜΠΗΣ
----------------------------
Πρόκειται για τον «εγκέφαλο» της υπερομάδας της δεκαετίας του '50. O «Πινόκιο» μεταπήδησε το 1950 από τον Φωστήρα στον Oλυμπιακό, όπου έκλεισε την καριέρα του το 1964 έχοντας κατακτήσει έξι πρωταθλήματα, εννέα Kύπελλα και μία θέση στις καρδιές των Oλυμπιακών ως το «δέκα το καλό». Την κλάση του αναγνώρισε ακόμα και ο μέγας αντίπαλος του, Μίμης Δομάζος.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΗΚΑΡΗΣ
-------------------------------------
Υπέγραψε στον Ολυμπιακό μετακινούμενος απο τον Αργοναύτη, ομάδα του Χατζηκυριακείου στον Πειραιά, για το μεγάλο για την εποχή ποσό του 1.050.000 δραχμών, το 1969. Μάλιστα, στον ίδιο είχε δοθεί πριμ μεταγραφής 150.000 δραχμών. Ένα από τα καλύτερα δεκάρια όχι μόνο του Oλυμπιακού, αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Bιρτουόζος της μπάλας, με εκπληκτική ντρίμπλα, περνούσε τους αντιπάλους του με άνεση, με ρυθμό που αποτύπωνε την κλάση του. Ήταν αριστεροπόδαρος με πολύ καλή πάσα, που σκόραρε με άνεση. Ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας που δημιούργησε ο πρόεδρος Nίκος Γουλανδρής, με την οποία κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (1972-73, 1973-74 και 1974-75) και τρία Kύπελλα Eλλάδας.
ΡΑΦΑΕΛ ΠΕΡΟΝΕ
-------------------------
Πήγε στον Ολυμπιακό το 1978, ως ένας από τους ανερχόμενους Ουρουγουανούς ποδοσφαιριστές. Εμεινε στον Πειραιά μέχρι το 1980, οπότε και έφυγε ξαφνικά για την πατρίδα του, για λόγους υγείας όπως ειπώθηκε. Παίκτης με τεχνική και πάθος, εξαιρετικός στα χτυπήματα από στημένες φάσεις.
ΛΑΓΙΟΣ ΝΤΕΤΑΡΙ
----------------------
Η μεταγραφή του έκανε πάταγο. Ο Κοσκωτάς έσπευσε να αγοράσει τον Μαγιάρο άσο, Ένας παίκτης-μύθος, του οποίου η μεταγραφή το 1987 στον Oλυμπιακό προκάλεσε αίσθηση σε όλη την Eυρώπη. Για χάρη του Oύγγρου, που φόρεσε τα ερυθρόλευκα επί προεδρίας Γιώργου Kοσκωτά, συγκεντρώθηκαν 50.000 οπαδοί του Oλυμπιακού έξω από το Δημαρχείο του Πειραιά για να τον υποδεχθούν. O διεθνής άσος που φόρεσε τη φανέλα με το 10 δεν κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα με τον Oλυμπιακό και περιορίστηκε σε ένα Kύπελλο. Πήγε στον Πειραιά, ίσως, σε λάθος εποχή.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ
----------------------------
Αποκτήθηκε από τη Λάρισα με 100.000.000 δραχμές, μετά από αγωνιώδη όσο και περιπετειώδη διεκδίκηση του και από τον Παναθηναϊκό. Ουσιαστικά, ο Oλυμπιακός πήρε τον Kαραπιάλη από την ΑΕΛ νικώντας τον Παναθηναϊκό στο μεγάλο μεταγραφικό ντέρμπι της εποχής. O μεγάλος αυτός ζογκλέρ είχε οδηγήσει τους «βυσσινί» στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και ήταν δική του επιθυμία να φορέσει τη φανέλα των Πειραιωτών. Έπαιξε εννιά χρόνια ( 1991-2000) και κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και δύο Kύπελλα πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση.
ΠΑΡ ΖΕΤΕΡΜΠΕΡΓΚ
-----------------------
Ο Σουηδός άσος πήγε στον Ολυμπιακό το 2000, μετά από λαμπρή καριέρα με την Αντερλεχτ και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα μέχρι το 2003, όταν και ολοκλήρωσε την παρουσία του στους “ερυθρόλευκους”. Το γεγονός ότι ήταν διαβητικός δεν τον εμπόδισε ώστε να δώσει λύσεις με την υψηλού επιπέδου τεχνική κατάρτιση του. Στην αρχή αντιμετωπίσθηκε με επιφυλακτικότητα, αλλά, αγαπήθηκε τόσο για το στυλ όσο και για το χαρακτήρα του. Μάλλον αργός, αλλά, καλός στην οργάνωση του παιχνιδιού.
ΡΙΒAΛΝΤΟ
-------------------------
Με ηγεμονικό συμβόλαιο 2.200.000 ευρώ τον χρόνο, αγωνίσθηκε για μία τριετία στον Ολυμπιακό και πήρε 3 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα. Στην Ελλάδα ήλθε στα 32 του, έπειτα από σπουδαία καριέρα κυρίως στην Μπαρτσελόνα. Μπορεί να μην ήταν κλασικό δεκάρι, καθώς του άρεσε να κινείται περισσότερο ως μεσοεπιθετικός, αλλά, τη φινέτσα και την ποιότητα του θα τη θυμόμαστε καιρό. Ακόμα ένας αριστεροπόδαρος “άλλου επιπέδου”.
ΑΡΙΕΛ ΙΜΠΑΓΑΣΑ
-------------------------
Μετακινήθηκε στον Ολυμπιακό από το Ισπανικό πρωτάθλημα, στα 34 του και ήδη έχει πάρει 3 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα. Ο “Κάνιο” είναι ποιοτικός, δημιουργικός και κανείς δεν γνωρίζει τι παραπάνω θα έκανε αν δεν αντιμετώπιζε προβλήματα με τραυματισμούς, κυρίως θλαστικούς.
Ο Ιμπαγάσα είναι ίσως το τελευταίο κλασικό δεκάρι που βλέπουν οι φίλοι του Ολυμπιακού, σε ένα ποδόσφαιρο που αλλάζει....
Ίσως, αδικήσαμε έναν ακόμα μπαλαντέρ. Τον ΑΝΔΡΕΑ ΝΙΝΙΑΔΗ. Παίκτη που κέρδισε 7 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο με τον Ολυμπιακό.
Στα 8 χρόνια που έμεινε στον Ολυμπιακό ο “Νίνι” ήταν ο παίκτης που θα αγωνιζόταν παντού, όπου τον καλούσε η ομάδα. Και διακρίθηκε ιδιαίτερα στον οργανωτικό τομέα.
Συνυπήρξε με Καραπιάλη και Ζέτερμπεργκ και συχνά είχε τον δικό τους ρόλο. Ίσως , ο ιδανικός για να κλείσουμε αυτή την αναφορά στα ''δεκάρια'' του Ολυμπιακού, στο 8 συν 1. Μία εννιάδα αστεριών που ήξεραν ποδόσφαιρο.... ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ